Osobowość postaci traktuję, jako wytyczną dla gracza odnośnie możliwego postępowania jego postaci w świecie gry. Jej preferencjami odnośnie możliwych do podjęcia przez nią działań.
W decyzję uwikłani są:
- postać z osobowością oraz ze swoją wiedzą (aktualną sytuacją w jakiej się znajduje w świecie gry)
- gracz z własnymi preferencjami i wiedzą spoza świata gry (meta wiedza, wiedza ze stołu gry)
Przedstawiając od jednej do drugiej skrajności:
1. Postać ponad graczem
Gracz zastanawia się, co jego postać może zrobić biorąc pod uwagę tylko osobowość i wiedzę postaci ze świata gry.
Gracz grający paladynem zastanawia się czy chce się włamać do domu kupca. Rozważa jaka jest osobowość postaci i co ona by chciała w takiej sytuacji zrobić. Ignoruje wiedzę spoza świata gry o tym, że postać współgracza jest uwięziona w piwnicy ponieważ paladyn o tym jeszcze nic nie wie. Postać zna kilka plotek sugerujących, że kupiec jest złym człowiekiem. Jednak uznaje, że jego światopogląd nie pozwala na łamanie prawa przy tak błahych powodach. Odchodzi do karczmy szukając swojego przyjaciela.
2. Gracz ponad postacią, ale przez nią ograniczony
Gracz zastanawia się, co on chce zrobić według własnych preferencji i wiedzy. Jest przy tym ograniczony wiedzą i osobowością postaci. Wybrane działanie musi być wiarygodne w świecie gry. Gracz musi znaleźć pretekst uprawdopodobniający decyzję w świecie gry.
Gracz wie o uwięzionym przyjacielu i decyduje się włamać do domu kupca. Stwierdza, że jego postaci wystarcza kilka plotek by nagiąć prawo w imię ważniejszych spraw. Wygłasza tyradę markując dylemat moralny i dający pretekst do działania.
3. Gracz ponad postacią
Gracz zastanawia się, co on chce zrobić z postacią i to robi bez zastanawiania się nad wiarygodnością tego działania w świecie gry.
Bez chwili wahania postać gracza wkracza do domu kupca licząc na niezłą zawieruchę. Na pewno będzie kilku gwardzistów, może nawet jakieś pułapki w piwnicy. Będzie się działo więc rusza w największe kłopoty.
Zaznaczam, że nie wymyślam tu niczego przełomowego. Teoria Postaw powstała już jakiś czas temu a poczytać o nie można np. na blogu Skryby.
W związku z przedstawionymi trzema możliwymi podejściami widzę następujące wnioski. 1. Żadna z postaw nie jest lepsza od innych
Jest to tylko rzecz potrzeb i gustu gracza.
Fabuła opowieści jest tworzona przez decyzję, działania i ich konsekwencję. Powody decyzji mogą mieć znaczenie estetyczne wśród grających ale istota skupia się na zmianach jakie zaszły w świecie gry.
2. Postawy są zmienne
Można zmieniać postawy w trakcie gry. Nie trzeba wybrać tylko jednej bądź tej dominującej nad innymi. Nie trzeba się jej kurczowo trzymać przez całą scenę, sesję czy kampanię.
Mityczne "odgrywanie postaci" nie jest celem samym w sobie. Jeśli symulacyjne odgrywanie zezwala na ewolucję poglądów i zmianę osobowości (i nawet uważane jest to za atut) to osobowość mojej postaci może przecież ewoluować każdego dnia w każdej chwili.
3. Wybrane postawy nie podlegają ocenie (ale niosą konsekwencje)
Współgracze w tym MG nie muszą się zastanawiać nad wybraną przez ciebie postawą ani tym bardziej oceniać czy doszukiwać się powodów. Mogą się jedynie skupić na podjętym przez postać działaniu i wynikłymi z tego dalszymi konsekwencjami w świecie gry.
Dla przykładu paladyn włamujący się bez powodu będzie miał kłopoty w swoich bractwie a spotkani mieszkańcy będą go traktować bardzo nieufnie.
Wpis powstał jako cześć Karnawału Blogowego odcinek 27.
photo credit: Boudewijn Berends dirkmvp41 via photo pin cc
Dobre!
OdpowiedzUsuńPodpisuję się pod tym.
I kolejny dobry wpis "niestety" w tym karnawale...
Dziękuję!
UsuńTemat był po prostu ciekawy i inspirujący.