Nagrody Utopii

Prezentuję w miarę domknięty moduł nagrody jaki stworzyłem do mojej gry. W odróżnieniu od innych rpgów nie ma tu PDków, które pozwalają rozwijać postać. To jest zrealizowane poprzez rezultaty testów przy pomocy innych zasad. Ten fragment systemu ma za zadanie stymulować informację zwrotną między grającymi oraz pozwala na kontrolę fabuły w ważnych dla gracza momentach.

Zasady

1. Arché są abstrakcyjnymi punktami nagrody w formie znaczników.
2. Punkty w momencie wydawania mogą być różnie interpretowane fabularnie w zależności od okoliczności i inwencji gracza.
   Przykładowo: koncentracja, wena, szczęście, zapas sił, mana itp.
3. Podczas przygody, gracze mogą przekazywać sobie swoje Arché w zainicjowanych przez siebie scenach socjalnych.
4. Na koniec sesji każdy uczestnik otrzymuje jeden punkt, którym nagradza innego gracza za konkretny element gry.
5. Dodatkowo można wydać ze swojej prywatnej puli dowolną ilość punktów na dodatkowe nagrody.
6. Gracz którego postać jest liderem podczas starcia może otrzymać Arché za wynik konfrontacji.
7. Gracze mogą zużyć swoje punkty by wspomóc swoje działania podczas rozstrzygania starć (konfliktów, scen).

 

Historia 

 

Punkty nagrody ewoluowały z postaci Kości Energii (zwanymi też Kośćmi Dopału) pozwalającymi na zużywanie swoich zapasów sił by wspomóc swoje akcje. Fajnie to wyglądało gdy każdy gracz miał zestaw k4-k12 do wykorzystania w dowolnej chwili. Po przetestowaniu pojawiła się zasadna krytyka. Gra w założeniach ma stymulować opowieść i odważne działania postaci. Kości Energii miały tą wadę, że się odnawiały przez odpoczynek. Jak słusznie zauważył Nemo, nakłaniało to graczy do siedzenia i odpoczywania zamiast działania. Tak by na wszelki wypadek mieć pełen zapas energii. Ta koncepcja przetrwała przez dwie pierwsze wersje.

Dalsza ewolucja przechodziła przez etap quasi Sztonów (wersja 3) by przeobrazić się w złożoną koncepcję Monet Przeznaczenia (wersja 4). Te ostatnie wykonywały postawione zadanie całkiem nieźle choć ich główną wadą były skomplikowanie zasady (przeliczniki, limity, rezerwy itp). Zacząłem upraszać i szukać istoty. Tak to ewoluowało do postaci punktów Arché (wersja 5). Przy czym tak zatraciłem przy upraszczaniu, że posunąłem się trochę za daleko i zgubiłem gdzieś ważny element przekazywania informacji zwrotnej. Na szczęście obecna wersja (6) jest już kompletna pomimo swej krótkiej formy.

Istota czyli co autor miał na myśli

1. Arché są abstrakcyjnymi punktami nagrody w formie znaczników.
2. Punkty w momencie wydawania mogą być różnie interpretowane fabularnie w zależności od okoliczności i inwencji gracza.

Ważne było by był jeden rodzaj znaczników dla zachowania prostoty. Abstrakcja wynikająca z innych elementów systemu sugerowała by było to coś niekonkretnego. Tak by można było wspierać dzięki nim dowolny typ konfliktu od walki przez dyskusję po korzystanie talentów magicznych. Szukając informacji o żywiołach znalazłem Arché i tak już zostało nie mając lepszej alternatywy.

3. Podczas przygody, gracze mogą przekazywać sobie swoje Arché w zainicjowanych przez siebie scenach socjalnych.

Inspiracje czerpałem z natychmiastowego nagradzania (w trakcie sesji) w Deadlandsach. Pozwala wyrazić wdzięczność za pomoc, docenienie za wysiłek czy też taktyczne wsparcie słabszego członka drużyny. Ma pomóc nawiązać więzi. Miałem zagwozdki typu czy takie przekazywanie powinno być jakoś opodatkowane by punkty nie fruwały tam i nazad. Jednak inne elementy systemu niejako ufają graczom więc nie widziałem powodu by w tym elemencie robić wyjątek. Zasady mają budować fabułę. Jeśli przekazanie kilku punktów będzie stymulować podjęcie wyjątkowo trudnego zadania to właśnie o to mi chodzi. Dlatego jedynym elementem zapłaty jest inicjatywa gracza. Musi on zainicjować jakąś sytuacje w grze. Wygłosić przemowę, zaproponować wypad na burdę do tawerny, relaks w łaźni, zaśpiewać balladę czy ofiarować inny dowód uznania. W kilku innych elementach systemu jest zastosowany ten sam mechanizm. Deklaracja gracza w fabule (świecie gry) jest wystarczająca uzyskać mechaniczne (meta growe) korzyści. Mechanika i fabuła się nawzajem stymulują.

Aczkolwiek cała reguła numer 3 nie wydaje mi się niezbędna. Jeśli w trakcie upraszczania jakaś zasada miałaby wylecieć to ta byłaby pierwszym kandydatem.

4. Na koniec sesji każdy uczestnik otrzymuje jeden punkt, którym nagradza innego gracza za konkretny element gry.
5. Dodatkowo można wydać ze swojej prywatnej puli dowolną ilość punktów na dodatkowe nagrody

O ile nagrody w trakcie gry będą wynikały raczej z elementów fabuły (działań w grze) to nagroda na koniec sesji może być również za dowolny element spotkania jak poza growy dowcip, pizza, czy nowe figurki. Dla mnie ważne jest by określić konkretnie co się spodobało. To w teorii ma promować podobne zachowania w przyszłości. Jest to pomysł na proces auto adaptowalny. Jeśli grupa lubi wyrzynać potwory to punkty będę przydzielane za widowiskowe ciachanie. Jeśli będzie preferencja odgrywania nagroda będzie za dialogi i scenki. Dlatego nie ma konkretnej tabelki z wyliczeniem co za ile. Grupa sama może ustalać priorytety. I co ważne priorytety mogą się zmieniać w trakcie trwania kampanii. Ilość nagród jest kompromisem. Jeden darmowy punkt z puli MG ma stymulować wyrażenie swojej opinii. Jeśli jest za darmo to warto choć chwilę się zastanowić i coś wymyślić bo inaczej przepadnie. Za to jeśli ktoś ma duży zasób i graczowi podobało się wiele elementów gry u różnych graczy to może zainwestować swoją prywatną pulę.

Rozważałem czy nie zezwolić tylko na płacenie z własnej puli jak również większą ilość darmowych punktów od MG. Pierwsze podnosiło wagę nagrody ale mogłoby stawiać barierę dla pozbywania się zasobów. Drugie prowadziło do rozrzutności i rozwodnienia uznawanego elementu. Pierwszy darmowy punkt plus dowolna ilość z własnych zasobów jest kompromisem, który wydaje mi się, unika obydwu zagrożeń.

6. Gracz którego postać jest liderem podczas starcia może otrzymać Arché za wynik konfrontacji.
7. Gracze mogą zużyć swoje punkty by wspomóc swoje działania podczas rozstrzygania starć (konfliktów, scen).

To jest odnośnik do mechaniki i główne źródło punktów. Jeśli starcia kończą się niepowodzeniem lub gracz przezwycięża bardzo trudne przeciwności to prócz rozwoju postaci ma dodatkową nagrodę. Ma to obrazować wzrastającą potęgę przy niebywałym sukcesie (coś jak Luke gry rozwala Gwiazdę Śmierci). Wtedy adrenalina buzuje, wtedy postać myśli że może góry przenosić. Dlatego ma dodatkowe Arche, które może wydać w następnych starciach i prowadzić do pasma sukcesów. Za to porażka także mobilizuje i budzi "sportową złość". Taki schemat filmowy. Bohater próbuje raz, odnosi porażkę, próbuje inaczej, znowu obrywa, wtedy zbiera się w sobie, analizuje zdobyte doświadczenie i wtedy się koncentruje by w ostatecznej batalii odnieść zwycięstwo. Idealnym ciągiem wyników starć byłoby albo przeplatanie się wygranej i porażki co buduję barwną opowieść ze zwrotami akcji bądź porywanie się na brawurowy wyczyny. Arché ma balansować pasmo sukcesów i porażek oraz zachęcać do podejmowania ryzyka i trudnych zadań. Tu podobnie mechanika i fabuła mają za zadanie się wzajemnie napędzać.

Dodatkowo 6+7 są jedynymi odniesieniami do innych modułów. Bezpośrednio odnoszą się do modułu rozstrzygania starć (testów) a pośrednio do modułu rozwoju postaci. Mimo, że tamte elementy systemu podlegają zmianom i mogą być jeszcze nie dookreślone to nie wpływają na istotę i konstrukcję tego modułu. Przeniesienie definicji i zasad ich konkretnego działania pozwala na luźne powiązanie między modułami i niezależne zmiany.

photo credit: Marco Fieber via photopin cc